januari/februari 2017 Metamorfose 1

De geringste steen wordt gewoon en dierbaar als ik ze voor jou meebreng want alles gaat over jou je hebt overal mee te maken als ik met jou te maken had maar dat is niet noodzakelijk dat denk ik wel maar ik ben overtuigd van niet daar ben ik zeer zeker van dus ben ik zeer benieuwd wat gaat gebeuren of niet    

 (S)

//

“wacht!” roept men hard

___________________________//…………………………_——/       _____________________________

“wacht, tot straks, tot later, want dan…. dan wordt het beter”
er wordt systematisch hard gewerkt, aan ons, dan?
we horen de katrollen draaien, worden kermis-gewijs  gegrepen voor een cent
we verslapen ons vanuit de cel aan een goed gebouwd illusoir leven,
En wanneer we ons hoofd verheffen om te kijken of de tijd zo nog is vergaan,
Zeg ik je: “tot straks”, vertwijfelend zacht. (RB)